Na czym polega cukrzyca u psów?

09-04-2020 - Autor: As-Pol

Cukrzyca u psów to przewlekła choroba metaboliczna, która ma podobny przebieg i objawy jak i ludzi. Jeśli zauważamy u naszego pupila apatię, znaczną utratę wagi i częste oddawanie moczu, prawdopodobieństwo, że to choroba dopadła naszego zwierzaka jest duże.

Cukrzyca polega na upośledzeniu przemiany węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej oraz zaburzenia równowagi kwasowo – zasadowej spowodowanej częściowym lub całkowitym brakiem insuliny. Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę i odpowiedzialnym za obniżanie poziomu glukozy we krwi. To właśnie insulina sprawia, że komórki organizmu pobierają glukozę, która jest głównym źródłem energii. Kiedy wydzielanie insuliny przez trzustkę jest uszkodzone, wzrasta poziom glukozy we krwi, natomiast dochodzi do zahamowania jej transportu do komórek. Organizm w takiej sytuacji mobilizuje inne rezerwy energii, co prowadzi do wyniszczania organizmu.

Wyróżnia się trzy rodzaje cukrzycy u psów:

  • Insulinozależna – ta forma jest najczęściej diagnozowana u psów. Spowodowana jest uszkodzeniem komórek produkujących insulinę w skutek reakcji autoimmunologicznej organizmu, zapaleniem trzustki lub chorobami wirusowymi. Do ras, które najczęściej cierpią na to schorzenie należą: keeshhound, jamnik, sznaucer, bichon, szpic, pudel miniaturowy i beagle. Na cukrzyce zapadają między 4 a 14 rokiem życia.
  • Insulinoniezależną – występuje rzadko i wynika ze zmniejszenia lub braku wrażliwości na insulinę receptorów znajdujących się w komórkach organizmu, związana jest z otyłością u zwierząt.
  • Jatrogenną – rozwija się u czworonogów poddawanych długotrwałej terapii lekami steroidowymi i antykoncepcyjnymi.

Wzmożone pragnienie, nasilone wydalanie moczu, gwałtowna utrata masy ciała czy ambiwalentne zachowania żywieniowe, a także apatia, osowiałość mogą świadczyć o tym, że z pieskiem trzeba czym prędzej odwiedzić zaufanego weterynarza. Diagnoza przebiega przede wszystkim w oparciu o dane uzyskane przez badania laboratoryjne, badania RTG i USG.

Główną składową leczenia zaś, jest podawanie insuliny. Do właściciela należy dbanie o odpowiednią dietę i aktywność fizyczną zwierzęcia, która znacznie wspomaga leczenie. Ważne stają się stałe pory karmienia i dostosowanie ich do schematu podawania insuliny. Z diety usuwane są posiłki wilgotne, ważna jest stała wartość energetyczna, bogactwo białka i łatwostrawne węglowodany.

Niestety jest chorobą nieuleczalną ale zaangażowany i kochający właściciel, opiekując się w odpowiedni sposób swoim czworonogiem może mu przedłużyć życie.